کربلا یعنی این دنیا به خودی خود، ارزش آن را ندارد که تحت هر شرایطی حفظ شود. اگر توقف نکرده باشی و به فراتری نظر داشته باشی، با هر نان و نمکی نمی توانی دمساز شوی. به راستی، اگر او نباشد که این دنیا نفس بکشد، بودن ما چه ارزشی خواهد داشت!؟…
آری، با این داغ باید صیقل خورد و زنگارهای رکود را فروریخت. خوشا به حال آنان که صادقانه و پرشور، با کاروان کربلا همراه شدند و پاک بازی کردند؛ ای کاش که ما هم با آنان باشیم.

شما هم در نظرات از کربلا بگویید.