خاطره اولین مداحی های طلبگی

سال اول، کلاس صرف بودیم و ایام فاطمیه بود. استاد آقانصیری از طلبه ها خواستند که کسی برای جلسه بعد مداحی آمده کند. اندکی گذشت و کسی داوطلب نشد. من دوست نداشتم که عریضه کلاس خالی بماند لذا داوطلب شدم. البته تجربه مداحی در ایام نوجوانی در بین فامیل و مدرسه را داشتم اما خیلی از آن موقع گذشته بود و بعد از آن هم به جز مستمع و عزادار بودن کاری نکرده بودم. بیشتر به سبک و حال و هوای آقای مطیعی علاقه دارم؛ در اینترنت جستجو کردم و متن و صوت یکی از مداحی های ایشان برای ایام فاطمیه را پیدا کردم. صوت را گوش دادم تا لحن را یاد بگیرم. روز موعود فرا رسید و من شروع کردم:

فاطمه کیست آنکه از مدحش

ناتوانند آدم و عالم

مانده ناکام این زبان در کام

شرمسار و سیاه نامه قلم…

از چیزهایی که در سبک آقای مطیعی می پسندم، وجود اشاراتی از متن عربی مقاتل و روایت هاست که در این مورد هم وجود داشت. عرض ارادت انجام شد و الحمدلله به برکت حضور استاد و طلبه ها مجلس خوبی بود.

ایام جلو رفت تا رسیدیم به سال دوم. کلاس نحو استاد راسل بودیم و ایام رحلت نبی اکرم صلی الله علیه و آله و سلم بود. استاد گفتند که برای فردا یک نفر مداحی آماده کند. البته قابل ذکر است که بعد از کلاس صرف، من هم در زمره نیمچه مادحین ورودی های ۹۶ مدرسه قرار گرفته بودم و چند بار دیگر هم که مداح اصلی نبود من در جلسات بچه ها مداحی کرده بودم. خلاصه، بعد از درخواست استاد راسل، بچه ها من را جلو انداختند و قبول کردم. باز هم از کارهای آقای مطیعی انتخاب کردم:

ای بهشت مدینه شهر رسول

باغ سرسبز لاله های بتول

تو بهشتی ولی بهارت کو

ای قرار همه، قرارت کو…

این کار نیز اشاراتی به متن عربی روایات و آیات داشت. البته خودم هم گریزهایی به فرازی از دعای ندبه و … زدم.

بعد از مجلس از استاد درخواست کردم که راهنمایی بفرمایند و ایشان هم لطف کردند و مواردی را فرمودند من جمله:

ــــ اهمیت تقلید کردن برای راه افتادن در مداحی.

ــــ آنجاهایی که از شعر خارج می شویم، دیگر نیاز نیست که صدا آهنگین باشد.

ــــ ساده بخوانیم. نیازی به سخت گیری خاصی در صدا و آهنگ نیست.

ــــ کار شما تلفیق مداحی و منبر بود (به جهت اشاراتی که کار آقای مطیعی به روایات و آیات دارد) و این جالب بود.

ــــ حتما در آخر مجلس دعا کنید چون محل اجابت دعا است.

البته من خیلی تحصصی مداحی نکرده ام و بیشتر در حد عرض ارادتی کوتاه بوده. به نظرم نباید عرض ارادت را سخت بگیریم و با کمی گوش دادن و مطالعه کتب گلچین مقاتل و مداحی، می شود راه افتاد. خودم از کارهای مرحوم کوثری (مداح امام خمینی رحمت الله علیه) استفاده می کنم چون هم فضای روان و ساده ای دارند و هم در بردارنده عباراتی از مقاتل و اشعار هست. در ابتدا با روایت گری ساده شروع کنیم (کاری که روزانه درمورد موضوعات مختلف انجام می دهیم و اتفاقات و مسائلی را برای اطرافیان مان شرح می دهیم) و به تدریج بهبود دهیم. حفظ کردن و یادداشت کردن عبارات برجسته مقاتل و ابیات معروف هم راهگشاست.

خداوند توفیق عرض ارادت به آستان اهل بیت علیهم السلام را به ما عنایت فرماید.

شما چه خاطراتی از روضه دارید؟ در نظرات بیان کنید.