پدر بزرگم می گفتند قدیم الأیام، خانه ها اصلا زباله تولید نمی کردند؛ مصرف کم بود و دورریز تولید نمی شد، باقیمانده مواد طبیعی غذا و … که برای مرغ و گوسفند می رفت، از لباس های کهنه شده، وسایل دیگر ساخته می شد، آب دورریز به باغچه می ریخت و فاضلاب هم که از سطح شهر جمع آوری می شد و به مصرف کود می رسید. کلا با طبیعت مهربان تر بودند.
چند وقتی است که ما هم تقریبا تفکیک زباله را در خانه شروع کرده ایم. قبلا فقط خشکه نان را جدا جمع آوری می کردیم اما الآن زباله های خشک (کاغذ، پلاستیک، قوطی فلزی و …) را هم جدا می کنیم. البته نمی دانم در نایین، زباله ها تفکیک می شوند یا نه اما برخی افراد زباله های خشک را شبانه جمع می کنند؛ کار را برای آنها راحت تر می کنیم (زباله های خشک را کنار سطح زباله کوچه می گذاریم). این گونه، سطل زباله تر خانه هم سریع پر نمی شود و مصرف پلاستیک زباله کمتر می شود. البته برخی اعضای خانه ابتدا همراهی نمی کردند؛ یا تفکیک نمی کردند یا موقع بردن زباله ها، دوباره همه را در یک پلاستیک می کردند! با تذکر، کم کم همراه شدند. شنیده ام خاله هم مشتاق تفکیک زباله شده. از طرف دیگر، نسبت به استفاده غیرضروری از ظروف و سفره یکبار مصرف در مهمانی ها هم مقاومت می کنم… .
شاید اینکه همه زباله ها را در یک جا بندازیم و حواس مان به تفکیک نباشد، راحت باشد اما اینکه همه آشغال ها را به یک چوب نرانیم هم خیلی سخت نیست. به خصوص اینکه دنیای پر شده از آشغال و پلاستیک، چیز جالبی نیست.
شما با زباله های تر و خشک چه می کنید؟ در نظرات بیان کنید.
۲ دیدگاه روشن تر و خشک
از این آخوندهای حامی محیط زیست شدی 🙂
به هر حال محیط زیست هم از امانت هایی هست که دست ماست 🙂