روز بیستم قرنطینه: در جستجوی خوشبختی در دربار پادشاهان خودکامه!

امروز بیست روز هست که در قرنطینه خانگی هستیم. مادر من خیلی زود به استقبال نوروز می رود؛ تقریبا از اوایل اسفند خانه تکانی را شروع می کند. بخش هایی از خانه تکانی هم هرسال سهم من می شود. ماشاء الله آلارم مامان خانم هم تا پروژه را تحویل ندهی قطع نمی شود… معمولا وقت هایی که حال شان بهتر باشد بیشتر آلارم می زنند: امید! انباری بالا… امید! ایوان بالا… امید! لوسترها… . قبلا که سنم کمتر بود کاملا مشتاقانه همکاری می کردم اما الآن کمی حوصله ام در خانه داری کمتر شده. اما امر، امر مادر است.

اوامر مادر و پدر شوخی بردار نیست… کلا هیچ چیزشان شوخی بردار نیست. خدا هم که قربانش بروم، مکررا احسان به پدر و مادر را قرین عبادت خودش قرار داده (۱). امام زین العابدین هم که حجت را تمام کرده اند؛ آنجا که از خداوند می خواهند هیبت پدر و مادر را در دل شان چون هیبت پادشاهی خودکام قرار دهد (۲). یعنی در این حد باید از پدر و مادر حساب برد… .

جایگاه پدر و مادر خیلی اسرار آمیز است. عجیب است که با لذت در زندگی گره خورده است (۳). آری عجیب است؛ اگر عجیب نبود که نیاز نبود خداوند و اولیاء اش این قدر تاکید کنند.

به نظرم احساس لذت در زندگی، خیلی دور از دسترس نیست و نیازی به رفتن به کره ی ماه ندارد! در دل همین روابط مان باید دنبالش باشیم. آن جا کار سخت می شود که باید با روابط طبیعی مان که ساخته قبل تولد مان هست (مثل پدر و مادر و برادر و خواهر) کنار بیاییم و خوب هم کنار بیاییم. یادمان نرفته که مشغول بازی هستیم؛ به هر حال این ها هم غول هایی از بازی دنیا هستند. البته، غول مهربان هستند؛ سخت نگیریم! این روزها که بیشتر با هم هستیم، حواس مان بیشتر به هم باشد.

۱ـ مثل آیه ۲۳ سوره مبارکه اسراء. ۲ـ در دعای بیست و چهارم صحیفه سجادیه (دعای برای پدر و مادر). ۳ـ حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم: … لذه العیش فی برالوالدین… (خداوند لذت زندگی را در نیکی به پدر و مادر قرار داد) (به نقل از کتاب آداب الطلاب آیت الله مجتهدی).

شما هم در خانه تکانی کمک به خانواده می دهید؟ در نظرات بیان کنید.